Ива Дамјановски - Дете
Photo by Elizaveta Dushechkina
Децата не се луѓе.
А луѓето им љубоморат на децата
и затоа ги фаќаат за раче
и им велат:
ова земја е,
ова трева е,
ова гроб е,
ова цвет е,
а ти – дете.
Децата не се луѓе.
А луѓето им љубоморат на децата
и затоа ги фаќаат за раче
и им велат:
ова сон е,
ова пластика е,
ова закон е,
ова ред е,
а ти – дете.
Децата не се луѓе.
А луѓето им љубоморат на децата
и затоа ги фаќаат за раче
и им велат:
ова телефон е,
ова пари се,
ова војна е,
ова грев е,
ова – светец,
а ти – дете.
Децата не се луѓе.
Луѓето им љубоморат на децата
и затоа ги фаќаат за раче
и им велат:
ова рака е
и раката мора да крвави,
да пита,
да копа,
да пишува,
да плете,
раката на секој човек
и на секое дете.
Ама децата не се луѓе
и луѓето им љубоморат на децата
бидејќи децата се бесмртни,
а луѓето не се
и затоа ги учат дека
мора да се спие,
да се јаде
и никако да не се оди бос
за да се преживее.
И децата веруваат
кога им се вели:
ова смрт е,
ова небо е,
ова свет е,
а ти – само дете.
Со сурова љубопитност
растрчаните деца
ненадејно запираат
и иако се раѓаат бесмртни,
учат да умираат.
