Радован Павловски е роден во Ниш, 1937 година. Студирал право и литература во Скопје. Живеел и творел во Загреб, Хрватска.
Photo by Saqieb Satlitunov
Радован Павловски - И така ти малечок нė измами
Водата во која те искапија и крстија
Немаше плима
Водата имаше
Огледало на смртта и страв од љубовта
Светот го гледам низ прстен
Дали така ни е судено
Да немаме
Ни сон ни покрив над главата
Твојата лулка од мека маховина
Твоето бродче слично на пеперуга
Го изгоре ѕвезда неверна
Со картата на светот
И со парче леб во џебот
Ќе скитам по криви патишта
И ќе се крстам
Пред мртвиот пород на громовите
И моето срце не ќе го најдат дома
Топлината што ја имав
Пред да те сретнам
Го топи мразот на зимите
И ги воскреснува качунките
Оние што помислија да те родат
И што те родија
Сега стојат со пелени во рацете
И гледаат во оној празен дел на небото
Откаде падна твојата ѕвезда
Мислев да ти направам
Колиба од сонце и сенки
Но зајак полн со несреќа
Нè пресрете во прошетка
И ни го препречи патот
Мајко утробо
Топлината на раѓањето
Стана студен воздух
И дивите петли не пеат
Оти гласот им го потфати снег.
