Боемските доживувања се навистина неисцрпни, особено ако станува збор за боемско-ловџиските случки во Скопје. Тие се полни со дух, марифетлаци и мајтап, на кои навистина им нема крај. Ем боем ем ловџија, е тоа е навистина легендарна комбинација. Најголемо скопско собиралиште на боемите, ловџиите и новинарите, но и на лекарите и студентите, била кафеаната "Маргер" на Плоштадот. Во еден запис духовито се вели: "Ако ги сакате најновите вести од политиката, љубовните афери, финансиските скандали, заткулисните игри и тајни во Скопје - тогаш појдете во 'Маргер'. Таму ќе чуете и ќе разберете сe". Се дискутирало преку маса, понекогаш се дофрлувале погрдни зборови и целата кафеана се претворала во едно единствено друштво, полно со жестока енергија и емоции. Велат дека главниот збор во сето тоа го имале новинарите, за Вест раскажува скопкиот хроничар Данило Коцевски.
Еден боем, згора на тоа и ловец, но и познат новинар од еден скопски весник (навистина жестока тројна комбинација), господинот Михаило, по една мала кавга и ловџиско чаламење во "Маргер", направил вистинско чудо во Скопје. Во градот долго време потоа се раскажувало за таа случка. Бидејќи ги потценувале неговите способности, тој одлучил да им покаже кој е тој.
Во среда, на 17 август 1932 година, во правецот од денешната улица Македонија кон Плоштадот и кафеаната "Маргер", се појавил пајтон во кој на задното седиште спокојно се возела, нишајќи и вртејќи со главата, вистинска, огромна мечка. Сe живо од тротоарот на улицата се разбегало, луѓето од Плоштадот ги снемало за миг во споредните улици, а масите од терасата на кафеаната се испразниле. Горе, до пајтонџијата, седел г. Михаило, наречен Мика, горделиво и без страв. Пред "Маргер", тој слегол од пајтонот со ловџиската пушка преку рамото и, заедно со пајтонџијата, со крајни сили ја извадил мечката од пајтонот. Потоа тие ја положиле на тротоарот. Таа, всушност, била мртва, со голема, прострелна рана во срцето. Одличен стрелец бил г. Мика. Наскоро се насобрало многу народ, а по извесно време, мечката повторно била качена во пајтонот и храбриот ловец ги прошетал сите главни улици во Скопје со неа! И сe ќе било во ред ако кај скопските боеми и мајтапчии не се јавил сомнеж. Се посомневале дека г. Михаило бил способен да погоди мечка во срцето! Во тоа време, во Скопје било отворено големо стрелиште. Записите велат дека се наоѓало на просторот на Долно Водно.
Покрај војската, него го користело и граѓанството, особено ловџиите кои вежбале. Кога таму дошол г. Михаило, мајтапчиите се скриле за да не може да ги види. Не само што тој ниту еднаш не погодил во целта туку комплетно ги промашил целите. Тогаш се открила тајната: мечката, всушност, не ја отепал г. Михаило, туку некој негов пријател. Тој, се разбира, ништо не признавал, ниту сакал да чуе за тоа. Еден скопски весник, сепак, напишал: "Г. Михаило не би можел да ја погоди мечката в срце дури таа и да стоела мирно". Го нарекле "познат уништувач на мечки и други ѕверови".
Во Скопје, во секое маало имало познати пајтонџии, кои биле многу ценети. Но и такви кои го започнувале занаетот и брзо се откажувале. Кога еден од нив сакал да го продаде пајтонот по висока цена, мајтапчиите му смислиле една итрина. Му рекле дека во Скопје по полноќ, точно на одредено место, се јавувале вампири, се качувале во пајтонот и се возеле низ градот. Биле невидливи и кога пајтонџиите ќе се свртеле да видат кој им зборува одзади, немало никој. Пајтонџијата не верувал во тоа и по полноќ застанал на посоченото место. Улицата била осамена и пуста. Почувствувал благо лулање како некој кога се качува во пајтонот, а мајтапчиите одзади испуштале морничави гласови, благо нишајќи го возилото. Газдата избегал и утредента итно го продал пајтонот за половина цена.
Боемите-шегаџии решиле да го "казнат" кафеанџијата, кој не им давал "на рабуш". По фајронтот, кога немало никој, влегле во кафеаната и самите се гоштавале. По два дена излегол напис во весник потпишан од газдата, кој сигурно е еден од најкомичните од тоа време. Тој гласи: "На непознатите гости - на лицата кои ја посетиле мојата кафеана на десетти овој месец по фајронтот, и во истата се мезеле, пиеле пиво, а потоа зеле со себе неколку кутии солени морски риби и една голема тегла кисели краставици (110 парчиња), ако се чесни, иако сториле кражба, нека ми ја вратат барем теглата со краставици, бидејќи за истата сум платил кауција. Сето останато, нека им е алал! - газда Петар, кафеанџија". Кога сакале да се релаксираат, боемите оделе и во кафената-кабаре "Вариете" на Плоштадот, која подоцна го носела името "Нашинец". Таму, на бината во вид на школка, настапувал познатиот артист Димче Трајковски. Како што велат хроничарите, тој често настапувал со Петре Прличко, Тодорче Николовски и со Трајко Чоревски. Сум запишал некои од комичните стихови на Димче Трајковски, онака како што ми ги кажувале постарите, а започнуваат со: "Ас сум Димче, ме знаете сите, за мене не штедете ги парите", итн. Стенд-ап комедиите кои денес се особено популарни, имаат долга традиција во Скопје.