Во нашето секојдневие, подароците се речиси секогаш врзани за календарски датуми, родендени, именден, Нова година, годишнини.
Photo by Kristina Paukshtite
Како да сме научени дека љубовта и вниманието се резервирани за „специјални прилики“. Но зошто? Дали навистина треба да чекаме одреден ден за да покажеме колку некој ни значи?
Можеби така нè научиле: дека подароците се „заслужуваат“ или „се очекуваат“ само во определени моменти. Или сме зафатени, премногу загрижени со обврски, па вниманието кон блиските се претвора во обврска што се одложува – сè додека не нè потсети некој датум на календарот. Но токму во обичните денови, тие без свечен повод, подароците имаат најголема моќ. Тие зборуваат: „Те гледам. Те сакам. И не ми треба причина.“
Подарок не мора да биде скап или спектакуларен. Една книга, рачно напишана порака, омиленото чоколадо, неочекувана кафе-средба, цвеќе од пазар, сите тие мали гестови се длабоко значајни. Тие го прават секојдневието помалку сиво, а врските меѓу луѓето потопли и постабилни.
Photo by Amina Filkins
Кога подаруваме без причина, ние испраќаме порака: љубовта и грижата не се условени. Не ги даваш бидејќи „треба“, туку бидејќи чувствуваш. Токму тие подароци го градат она што е поважно од било кој голем повод, постојаната поврзаност, малите радости што се акумулираат со текот на времето и создаваат длабоки, стабилни односи.
Можеби е време да престанеме да чекаме специјални прилики. Бидејќи секој ден што го поминуваме со оние што ги сакаме е специјален. И ако го сфатиме тоа, ќе почнеме почесто да подаруваме – не само предмети, туку внимание, зборови, прегратки, време. А тоа, всушност, се највредните подароци што постојат.
