Прво мислиш дека нешто ќе ти донесе, со тек на време се навикнуваш, но на крајот сфаќаш дека само се губиш со тоа.
Го губиш своето „јас“ за да им угодиш на илјадници други кои никогаш нема да ти се отворат, кои никогаш нема да го направат за тебе она што ти би го направил за нив. Кога ќе влезете во тој маѓепсан круг, на крајот сфаќате дека сте врзани за размислувањето на другите, дури и дека зависите од него.
Животот започнува само кога ќе престанете да им угодувате на другите. На почетокот мислите дека луѓето се грижат за вас, но со текот на времето луѓето навистина покажуваат колку се грижат за вас во своето однесување.
Ги губиш своите соништа затоа што треба да се прилагодиш на нивните соништа, ги губиш своите оригинални чувства затоа што не можеш да ги повредиш нивните, го губиш својот став затоа што не можеш да им се спротивставиш на нивните, а потоа завршуваш да се прашуваш зошто си несреќен.
Животот започнува само кога ќе престанете да им угодувате на другите. Но, тоа мора да дојде, понекогаш е потребно половина живот додека не ја разберете таа едноставна вистина и не прашате зошто не сте ја разбрале претходно.
Можеби мислевте дека го правите тоа затоа што сте личност со големо срце, па треба да им помагате на другите, но на крајот сфаќате дека помагањето не е исполнување на нечии желби и секакви желби и дека тоа што го правите на другите е потполно рамнодушен кон нив, па ако не, тие ќе бараат нова жртва.
Треба да почнете да се гледате себеси, да размислувате од перспективата на сопственото срце.
Само кога ќе почнете да се почитувате себеси, ќе можете да ги почитувате другите.
Побарајте ја вашата среќа во можностите што ви ги нуди животот, давајќи си шанса секој ден да го започнете одново, без разлика колку грешки сте направиле вчера.
Не треба да ги чувате сите луѓе што ќе ги сретнете во вашиот живот, само чувајте ја вашата уникатност и оригиналност и вистинските ќе останат со вас.
Марио Жувела
