Сите наши животи се испреплетени. Затоа, логично е да влијаеме еден на друг. Но, каде е границата каде престануваме да бидеме свои, и тогаш што се случува?
Свои сте кога не морате да го прилагодувате својот став кон другите затоа што сте убедени дека тие знаат подобро. Мислењата на другите ви стануваат важни како ланскиот снег.
Свои сте кога ќе сфатите дека никој нема да ви аплаудира за вашите соништа, но вие самите треба да ги чувате и да ги чувате во себе како најголемо светилиште.
Вистинскиот живот затоа започнува кога ќе почнете со резерва да го земате сето она што другите ви го кажуваат, без оглед на тоа дали ве фалат или ве караат.
Чудата почнуваат да се случуваат кога ќе го сфатите сето ова. Но, долг и болен процес е додека се разбере сето тоа.
Вистинскиот живот започнува кога ќе престанете да собирате луѓе околу себе, да го докажувате статусот, образованието, религијата, интелигенцијата итн., и ќе сфатите дека тоа може да навлече нервоза кај другите, а тоа само го храни вашето его. Ништо повеќе! Исхранетото его само ќе ја наруши рамнотежата на вашето битие бидејќи со текот на времето ќе бара сè повеќе и повеќе.
И тогаш ќе сакаш да ги задоволиш луѓето давајќи им повеќе, само да те следат, само да ти аплаудираат, само да те одобрат, ќе направиш сè.
Ако тоа не функционира, лесно ќе бидете подготвени да се понижувате, да ползите, да клекнете пред другите и да направите сè само за да стекнете трошка од нивното одобрување.
Сето ова време ќе се прашувате зошто го правите тоа, кога тоа не ве прави среќни, туку повеќе несреќни, но и покрај тоа, ќе биде тешко да најдете сила и да ја промените шемата.
Вистинскиот живот започнува кога веќе не треба да кимнувате на другите како што тие бараат. Но, кога ќе дојдете до тоа сознание, ќе се запрашате зошто ви требаше толку долго да го сфатите и да ја донесете таа единствена одлука, кога можевте да живеете така цело време.
Не мора да им го предавате на другите клучот за управување со вашиот живот.
Не мора да ги добивате сите битки против другите, убавината на животот е да сфатите дека можете да живеете мирно без сите тие битки.
Да се биде свој, ништо повеќе, но и ништо помалку.
~ Марио Жувела
