Зошто го сакаат Скопје, а што им пречи најмногу во нивниот роден и град на живеење - ги прашавме Татјана Алексиќ, професорка по македонски јазик и литература во скопската гимназија „Раде Јовчевски-Корчагин“ и Ирена Теодора Весевска, професорка на Филозофскиот Факултет во Скопје.
Водно и на двете им е омилена дестинација, а и двете професорки го делат ставот дека некултурата, урбаната мафија, загаденито воздух ни под разно не се убави во Скопје!
-Ја сакам енергијата на Скопје со која ги издржува силувањата на своите жители, од урбаната мафија, архитектонски акробации, загадувачи на воздух, истурачи на фекалии, сеачи на магла и егзибиционизам... Ги сакам липите на Партизанска, кањонот на Матка, брзаците на Треска, патките што пловат во Вардар, небото над Водно, калдрмата во Чаршија, бозата во Апче, шаренилото од луѓе со различни религии и култури... Само некултурата и непочитувањето на градот многу ми пречат. Омилени ми се сите катчиња и ќошиња на Скопје, дури и овие новокомпонираните ги засакав, тука се, во Скопје никнаа и мора да ги чуваме... Скопје е нашата пренаселена убавица, јавната од сите! - вели професорката Алексиќ во интервју за Скопје Инфо.
На прашањето „Што ви пречи , а на што сте особено горди во овој град? Кои ви се омилени места? Како го поминувате слободното време?“ еве што вели прфесорката Весевска:
-Родена сум во Скопје, тука живеам и тука работам. Ужасно ми пречи дивеењето на урбаната мафија, неконтролираното и непланско градење, буквално на секој слободен метар квадратен, врз археолошки локалитети, со субстандардни градби по екстремно високи цени. Ние други објекти како да не знаеме да градиме. Нема паркови, функционални отворени простори.
Имаме мегаломански објекти-монструми, градени – недоизградени, градежен шут и ѓубре. Скопје станува град што сам себеси се гуши, и сам себе ќе се проголта. За жал. Ако на нешто сепак сум горда, тоа е фактот што во последниве неколку години, и покрај сè, Скопје има богата и разновидна културна програма, благодарение на многу млади и не толку млади ентузијасти и професионалци кои успеваат со натчовечки напори и вложена енерегија, труд и време, да создадат атмосфера на град што личи на светска метропола, со урбана публика, гладна за свежи и интригантни содржини.
Омилени места? Да ме прашавте пред три години, ќе почнев да набројувам кафулиња и дискотеки, а сега, постпандемично ќе кажам дека одењето во Градски парк и шетањето покрај кејот на Вардар, заедно со искачувањето на Водно, ми станаа медитативна терапија.
Во целиот овој хаос во кој живееме, во таа какофонија од обврски, рокови, гужви и метежи, почнав да барам места каде можам да си ги чујам јасно сопствените мисли. А тоа најмногу ми успева во природа. Во тишина. Или со добра плејлиста на слушалки, вели универзитетската професорка Весевска во неодамнешното интервју за нашиот портал.
