Постојат моменти во животот кои не бараат филозофија за да бидат вистински.
Photo by Levi Meir Clancy on Unsplash
Во болниците, во тишината пред последниот здив, нема маски и нема глумење. Една медицинска сестра слушнала над триста луѓе во последните часови од нивниот живот. Таа не запишувала медицински детали. Ги слушала речениците што излегуваат кога човек нема повеќе време да се преправа. Тие реченици се едноставни и тешки во исто време. И сите велат една работа: она што најмногу вреди често го забораваме додека сме живи.
Ова не се совети од книги. Ова се последни мисли од луѓе кои веќе немаат што да докажат. Тие ни покажуваат што е важно пред да биде предоцна.
Кажете им на луѓето дека ги сакате
Повеќето жалеле за зборови што никогаш не ги кажале. Не за чувства што ги имале, туку за тоа што ги чувале во себе. Љубовта не треба да се чува за „подобро време“. Тоа време често не доаѓа. Подобро е да кажете, отколку да молчите и да носите тежина што не служи никому.
Зборувајте за вашите потреби
Многумина жалеа што се правеле силни, тивоки, и „скромни“. Не затоа што било благородно, туку затоа што тишината ги повредила. Да кажете што ви треба не е слабост. Тоа е зрелост. Животот станува потежок кога секогаш се приспособуваме за да не „бидеме проблем“.
Простете за да не носите тежина
Луѓето не жалеле што простиле. Жалеле што носеле лутина предолго. Простувањето не значи да заборавиме. Значи да не дозволиме болката да ни го украде животот. Понекогаш простувањето е за нас, не за другите.
Не се извинуваjте што постоите
Многумина сфатиле дека целиот живот се обидувале да им бидат пријатни на сите околу нив. Тие чекале признание, одобрување, или „совршен момент“ да бидат себе. Но животот не чека. Не треба да се намалуваме за да припаѓаме. Припаѓањето што бара да исчезнеме не е вредно.
Бидете присутни
Никој не жалел што поминал време со луѓето што ги сака. Жалеле за пропуштени вечери, разговори, прошетки и искрени мигови. Работата, трката и очекувањата не нè паметат. Луѓето, топлината, и моментите — тие остануваат.
Бидете искрени со себе
Многу луѓе кажале дека живееле живот што не бил нивен. Ги следеле очекувањата, правилата, туѓите желби. Кога времето истекува, маските немаат смисла. Подобро е да го прашаме себеси сега: дали ова е животот што го сакам, или живот што го од мене очекуваат?
Оставете нешто човечко зад себе
Никој не зборувал за успех или статус. Луѓето зборувале за тоа кого сакале, кого поддржале, и каде биле добри. Малите гестови, вниманието, зборовите и помошта — тоа била нивната вистинска оставнина. На крајот, важно е што сме направиле да биде полесно за некој друг, не што сме покажале на светот.
Не треба да го чекаме крајот за да живееме вистински.
Можеме да почнеме денес.
Со збор што го чуваме, со граница што ни треба, со избор што е искрен, со момент што го гледаме, а не го брзаме.
Животот не е бесконечен. Но е доволен, ако сме присутни во него.
