Има неверојатна кислородна способност да апсорбира слободни радикали со дури 314.446 единици!
Станува збор за каранфилчето! Каранфилите се ароматични цвеќиња од семејството Myrtaceae, Syzygium aromaticum. Потекнуваат од Индонезија и често се користат како зачин. Каранфилите комерцијално се собираат првенствено во Бангладеш, Индонезија, Индија, Мадагаскар, Занзибар, Пакистан, Шри Ланка и Танзанија. Каранфилчињата се достапни во текот на целата година.
Каранфилчето, традиционално е омилената зимска мирудија. Каранфилчињата се всушност незрели, неотворени цветни пупки на зимзелено тропско дрво од семејството мирта.
Додека се свежи се розови, а исушено ја менуваат бојата во црвено-кафеава. Имаат должина од 12-16 мм и личат на шајки. Стебленцата завршуваат со истакнати четириделни цветни пупки. Мирисот им е топол и ароматичен, а вкусот слаткаст и многу јак. Првпат се спомнува во кинеските записи уште во 400 година п.н.е. Римјаните го запознале овој вреден зачин преку арапски трговци.
Каранфилчето кај нас најпознато е како зачин. За жал, често забораваме на неговите бројни лековити својства. Традиционалните кинески лекари го користат каранфилчето уште од дамнешни времиња за лекување дигестивни нарушувања, дијареја, хернија, лишаи, атлетско стапало и габични инфекции. Индиските ајурведски исцелители со него лекуваат и респираторни проблеми.
Средновековните германски тревари со смеса од каранфилче се бореле против гихт. Старите американски лекари го користеле за лекување дигестивни проблеми, а го додавале и во горчливи билни лекови за да бидат повкусни. Тие направиле и масло од каранфилче, со кого ги масирале непцата за да ублажат забоболка.
Неколку капки етерично масло од каранфилче, измешани со вода, ќе го сопрат повраќањето, а инфузијата – мачнината.
Етеричното масло од каранфилче е ефикасно против многу бактерии и паразити.
Каранфилчето содржи еугенол, кариофилен и танин, кои имаат силни антимикробни својства.
Овие материи патуваат со крвотокот убивајќи ги ситните паразити, нивните јајца и ларви.