Една вечер, мајка ми направи вечера откако се врати од работа. Таа пред татко ми стави една чинија со јајца, салата и прегорен тост.
Веднаш го забележав изгорениот тост и баш сакав да видам дали татко ми ќе се пожали, но тој почна да си јаде и притоа со насмевка ме прашуваше како ми поминал денот...
Мајка ми му се извини на татко ми што го подгорела тостот. Никогаш нема да го заборавам неговиот одговор: „Душо, јас баш сакам кога тостот е подгорен.“
Подоцна, кога отидов да си легнам, а татко ми дојде во мојата соба да ми посака добра ноќ, го прашав дали навистина му се допаднал прегорениот тост.
Тој ме прегрна и ми кажа: „Мајка ти имаше многу тежок ден и навистина е уморна. Таа навистина се потруди за да ни го направи јадењето, зошто да ја обвинувам и повредам. Прегорениот тост не повредил никого, но зборовите можат да бидат многу болни!“
Мора да знаеме како да го цениме она што другите го прават за нас, дури и кога не е совршено, затоа што важна е намерата, а и никој не е совршен.
~ Џон Тисен