Поезија: Јовица Ивановски - Се топиме и ние

Јовица Ивановски - Се топиме и ние

Photo by Suhas Hanjar

Пладнето се топи како ајдамер во рерна.

Парковите се украсени со презервативи

(кои, пак, се чеда на сигурниот секс).

„Не ми пречи жештината, колку

човештвото.“*

Се топат и сладоледите, и капат.

Убава глетка е кога дама чисти флека

од сладолед што ѝ свршил врз градата

на маицата.

Квечерината се спушта од Kрстот,

со жичница.

Знае ли некој кога точно вечерта ѝ ја

предава штафетната палка на ноќта?

Зашто сè тече и ништо не запира.

Зашто сè е поврзано (како ние двајца

кога ми подаваш рака да станам од

валканиот тротоар).

И дај те молам престани веќе еднаш

да ме третираш како книга со која

си ја изгубила невиноста!