Пролетта секогаш носи нешто ново во себе – мирис на повторно будење, бои што се враќаат по долга пауза и тивки ветришта што потсетуваат дека срцето сè уште знае да трепери.
Photo by Lilen Diaz
Во време кога светот постојано нè тера да бидеме брзи, силни и зафатени, можеби токму пролетта е најнежното потсетување дека е сосема во ред да забавиме. Да застанеме. Да почувствуваме. И да ја пуштиме љубовта да влезе во нашиот живот.
Љубовта не мора секогаш да биде голема приказна. Понекогаш е во поглед што те разбира, во кафе што ти го носат без да прашаат, во тивок разговор на балкон додека сонцето заоѓа. Љубовта е и во тебе, кога конечно си дозволуваш да бидеш она што си – ранлив/а, мек/а, искрен/а.
Оваа пролет, обиди се да ја отвориш вратата малку пошироко. Пушти ја љубовта да влезе – не само онаа романтичната, туку и љубовта кон себеси, кон светот, кон секој ден што ти го носи животот. Не мораш да правиш ништо спектакуларно.
Можеби ќе дојде како мартовски дожд. Или како насмевка која ќе не изненади. Можеби како тишина што ти ја смирува душата. Како прифаќање. Или како ново чувство – дека конечно си дома, дури и кога си далеку.
Оваа пролет, не заборавај – љубовта секогаш знае каде да те најде. Само треба да ја пуштиш.
