Некој во младоста да ми зборуваше за Даунов синдром, воопшто немав да го разберам, што сака да ми каже, но еве денеска веќе многу добро знам што е тоа, ја почнува приказната Весна, мајка на десетгодишниот Лука.
Се изгледаше добро. Секогаш ја имав поддршката од својата мајка во се што правев во животот, а подоцна и од сопругот Бојан.
На лицето на оваа жена, не може да се види дека нејзиното дете е поразлично од другите деца.
Таа секогаш е насмеана, и како што вели, секогаш е со крената глава и на висока штикла. Никогаш нема да го заборави моментот кога лекарите за време на бременоста и соопштиле дека нејзиниот син има Даунов синдром.
-Секогаш сонував за големо семејство. Тој сон беше на чекор до остварување, бидејќи до себе имам прекрасен сопруг, кој е и мојата најголема поддршка, раскажува Весна.
Заедничката поддршка и љубов им помогнала да го поминат првиот шок и целата енергија ја пренасочат во тоа нивниот син да биде среќен.
-Јас сум и мајка, родители, дефектолог, лекар, се што е потребно. Каде и да тропнам, за мене сите врати се затворени, зборува Весна.
Таа секој ден истражува и учи нешто ново за Даунов синдром. На современата медицина се уште не и е познато како настанува, а лек на постои, бидејќи Даунов синдром не е болест.
Весна вели дека најмногу ја погодува тоа што родителите немаат никаква поддршка, а истата на децата мора да им ја даваат 24 часа.
Таа и сопругот се договориле, тој да работи по цел ден, за се да обезбеди на своето семејство, а Весна да го организира секојдневието на Лука.
-Ја напуштив работата, работев како наставник по ликовно во основно училиште.
Весна најмногу се плаши од тоа, дека таа и сопругот почнуваат да стареат, и дека Лука не може да биде самостоен.
Вели, често се запрашува како им е на родителите кои немаат пари за на детето да му обезбедат дефектолог, хипотерапија, или пак за да одат во дневните центри. Даунов синдорм често го прати и епилепсија, но и пореметување на сонот, па на тој начин родителите се константно исцрпени.
Во странство, ситуацијата е поразлична. На родителите им се дава поддршка од страна на државни институции.
Во Македонија, воопшто не е чудно тоа што едниот од родителите кои имаат дете со Даунов синдром, не работи, бидејќи и нема време за тоа.
-Околината нема разбирање. Многу одамна престанаа да ме болат чудните погледи, упатени кон моето дете, бидејќи е со поразличен изглед, од другите деца.
Затоа, заедно со сопругот со трудат да го разберат синот и да направат тој да има среќно детство, па дури и по цена на своето здравје.
Весна е убава, насмеана и негувана жена, не дозволува околината да ја скрши. Љубовта кон синот ја турка напред.
-Боли неправдата, боли кога ќе видиш дека некој смета дека ти не заслужуваш среќа. Сакам да ги поместиме тие граници. Со Даунов синдром може да се живее, но за тоа е потребно само разбирање од страна на околината и помош од надлежните.
Лука е насмеано дете, кое ужива да се игра, а неговите родителите, се тука да му дадат се, за едно нормално и убаво детство. Тој сам може да си јаде, да се движи, сам си оди во таолет, но доволен му е само изгледот, за да биде поразличен од другите деца.