Кога ќе помислиме на „најсреќните луѓе на светот“, често ни се појавуваат слики од тропски острови, луксузни куќи, беспрекорно уредени животи.
Photo by Los Muertos Crew
Но колку и да изгледа дека среќата доаѓа со удобноста и материјалното изобилство, реалноста е поинаква. Вистинската среќа не е прашање на тоа колку имаме, туку како го вреднуваме она што го имаме. Таа не живее во сјајот на надворешното, туку во мирот со внатрешното.
Среќата не е дестинација, таа е начин на живеење. Луѓето што се среќни не се нужно оние со најмногу пари или најмалку проблеми, туку оние кои научиле да го гледаат убавото во секојдневното. Тие го ценат утринското кафе, смеењето со блиските, тивката прошетка, малите победи. Тие се присутни. Знаат дека секој ден не мора да биде совршен за да биде вреден. Во тие мали, „обични“ моменти се кријат вистинските извори на радост.
Photo by Breno Cardoso
Историјата и животот ни даваат многу примери на луѓе што „имале сè“, а сепак биле длабоко несреќни. Робин Вилијамс, славен и обожуван актер, се бореше со својот мрак далеку од рефлекторите. Ентони Бордејн, човек кој патуваше, ги јадеше најдобрите јадења и инспирираше милиони, исто така не успеа да ја најде стабилната внатрешна радост. Парите, признанијата, славатам тие можат да бидат алатки, но не се гаранција за среќа. Од друга страна, ќе најдете луѓе во мали села, во скромни домови, кои зрачат со мир, благодарност и задоволство. Луѓе кои не патуваат многу, не купуваат скапи нешта, но имаат што да раскажат, умеат да се смеат од срце, и се благодарни за секој нов ден. Среќата, за нив, не доаѓа од надвор – таа се гради одвнатре.
Затоа, кога прашуваме „Кои се најсреќните луѓе во светот?“, одговорот не е во географијата, ниту во банкарската сметка. Најсреќните луѓе се оние што знаат да живеат со смисла, да бидат присутни, да сакаат и да бидат благодарни. Тие не чекаат да им се случи нешто големо за да се радуваат – тие ја наоѓаат радоста во малите нешта. И токму затоа, ја имаат најголемата среќа од сите.
