„Југоносталгичен“ статус на скопјанка: Пораснавме во Југославија...Фала ти Боже за тоа детство

Статус на скопјанка стана вирален хит на социјалните мрежи. 

„Југоносталгијата“ повторно на пиедестал или можеби копнежот по она што денеска е незамисливо. 

Како изгледаше детството некогаш - безгрижно, лесно, убаво!

Дали и вие имавте вакво детство?!-

Еве како го опшува оваа скопјанка: 

Пораснавме во Југославија...

Одевме до училиште и се враќавме пешки со пријателите. Нашето време за вечера беше во 7 часот.

Јадењето во ресторан? Едноставно немаше такво нешто. 

Ја соблекуваш училишната облека штом си дојдеш дома и си ја облекуваш облеката за игра. Моравме да ја завршиме домашната задача пред да ни дозволат да играме надвор. Вечеравме на маса.

Нашиот телефон стоеше на нашата „телефонска маса“ во главната сала и имаше прикачен кабел, така што приватните разговори не постоеја.

Телевизорот имаше само неколку канали. Всушност 3! Всушност, моравме да прашаме пред да го смениме каналот.

Си игравме индијанци и каубојци, јажиња, криенка, прескокнувавме, се подававме со топката по улиците.

Останувањето дома беше казна и единственото нешто што го знаевме за „досадата“ беше: „Подобро најди нешто да правиш пред да ти најдам јас!“

Го јадевме она што мама го приготви за вечера или не јадевме ништо.

Сите беа добредојдени, а никој не излезе од нашата куќа гладен.

Немаше флаширана вода, пиевме од чешмата или од цревото за цвеќе надвор (и сите беа здрави)

Нашиот омилен деликатес беше парче бел леб со путер и шеќер, понекогаш со домашен џем од сливи (со пријателите беше уште повкусен).

Гледавме цртани филмови во сабота наутро и возевме велосипеди со часови, пливавме во реки, шетавме по потоци, шуми, ливади. Се качувме на дрвја, јадевме плодови на гранките.

Не се плашевме од ништо. Игравме до темница... зајдисонце беше нашето време да си одиме дома (а нашите родители секогаш знаеја каде сме).

Ако имаше расправија, беше и повторно бевме пријатели една недела подоцна, ако не и порано.

Ги почитувавме нашите постари, затоа што сите наши тетки, чичковци, дедовци, баби и најдобри пријатели на нашите родители беа продолженија на нашите родители, а вие не сакавте да им кажат на вашите родители ако се однесувате лошо!

Фала ти Боже за тоа детство.

Добри времиња!