Во секојдневието исполнето со брза комуникација на интернет и пропуштени разговори, лесно е да претпоставиме дека најблиските знаат колку ги цениме.
Photo by Priscilla Du Preez on Unsplash
Можеби мислиме дека нашите постапки зборуваат сами за себе, дека однесувањето е доволен показател за љубовта. Но, искуството покажува дека дури и најцврстите врски бараат јасен, гласен потсетник дека ни значат. Кога ќе избереме да не молчиме за чувствата, покажуваме храброст и искреност.
Да му кажете на пријател дека го сакате или да потсетите партнер дека ви е важен не е театарски чин, туку непосредна потврда дека тие луѓе за вас не се само дел од позадината на животот. Тие се личности со сопствени грижи и несигурности, а вашиот глас – без големи гестови или подароци, може да им помогне да се чувствуваат сигурни и почитувани.
Не мора секогаш да звучи свечено. Едно обично „Те ценам“ или „Мило ми е што те имам во животот“ може да биде доволно за да се разоткрие недоразбирање или да се олесни тежината од некажаното. Тие зборови ја намалуваат дистанцата, го разубавуваат денот и помагаат некому да се чувствува подобро. Понекогаш искреното признание е едноставно начин да дадете до знаење дека гледате и разбирате, дека знаете со кого го минувате својот ден.
Да не се молчи не е обврска, туку избор да се одржува близината жива. Со секој изговорен збор, дури и кога е скромен и ненападен, правиме простор за взаемно разбирање.
Во динамичниот свет, каде што многу нешта остануваат неискажани и нецелосни, кристално јасното „Те сакам“ или „Те ценам“ нуди убаво чувство на мир. Таа искреност ја обезбедува неопходната поврзаност врз која може да се развиваат и унапредуваат нашите односи – без гласни патетики, туку со вистинска, проверена блискост.
