Секој ден, во комуникација со различни луѓе, се прашуваме зошто најдобрите се секогаш осамени. Тие имаат харизма, пријатен изглед, добро воспитување и убави манири, жив аналитички ум и секогаш оставаат впечаток на силни личности и зад сето тоа едвај се насетува тагата.
Тие ги бараат „своите“ луѓе: за разговор, за дружење и одмор, за љубов, за врска и семејство. Тие почесто прават грешки, повеќе страдаат, поретко воспоставуваат врски, потешко поднесуваат неуспеси. Иако секојпат горат во врските, тие повторно се раѓаат од пепелта и стануваат уште посилни.
А потоа, повторно почнуваат одново...
Непознати им се стереотипите на современото општество, невозможно е да им наметнете туѓо мислење. Без оглед дали се работи за маж или жена, тие бараат личност покрај која ќе се чувствуваат топло и спокојно.
Тоа спокојство не значи отсуство на кавги, адреналин и силни чувства. Спокојство значи дека тоа е личност која нема да те предаде. Личност во која имаш неограничена доверба.
Дури и најсилните луѓе посакуваат да веруваат некому и да бидат сакани...
