Никогаш не мислев дека ќе дојде денот кога ќе бидам сигурна дека сакам да те оставам. Си реков дека ќе чекам, дека еден ден ќе се вратиш и дека ќе продолжиме таму каде што застанавме; кога сè беше премногу добро за да биде вистина.
Деновиве не ми паѓаш на памет како порано. Болката поради која не можев да станам исчезна.
Кога ми кажа дека се надеваш дека ќе бидеме пријатели, длабоко во себе знаев дека секогаш ќе сакам повеќе ако останеш во мојот живот.
Сега мислам дека можам и заслужувам да имам некој кој се труди да остане без разлика на се’.
И покрај тоа што се заљубив во тебе повеќе од кога било, се обидувам да ти кажам дека е најдобро да продолжам со мојот живот.
На крајот на краиштата, надежта е единственото нешто што те држи во мојата имагинација, во сон дека повторно ќе бидеме ние.
Исто така, ти си сон кој веќе ми се оствари.
Ти ми покажа дека има луѓе кои го гледаат светот како мене, кои слушаат и сакаат како да нема утре.
Ми ги отвори очите кон нов свет кој е позитивен и полн со задоволство.
Благодарение на тебе, конечно почнав да го ценам времето.
Ти беше моето чудо кога веќе лесно се откажував.
Како и да е, беше во право кога рече дека треба да бидам благодарна.
Се надевам дека ќе ми веруваш кога ќе ти кажам благодарам што направи повторно да се чувствувам комплетно.
Сега се откажувам од тебе. Знам дека си среќен каде и да си, отсекогаш си била таква личност.
И јас се надевам дека наскоро ќе живеам среќен живот.
Ако некогаш се случи случајно да се сретнеме или да ми тропнеш на врата, можеби ќе одлучам да те пуштам повторно.
Сепак, денес решив да престанам да те чекам.
