Една од најчестите дилеми во љубовните врски е прашањето колку да се откриете пред саканата личност.
Photo by Min An
Многумина сметаат дека комплетната искреност е основа за здрава врска, додека други веруваат дека личните граници и приватноста се подеднакво важни. Вистината е дека секој пар е различен и дека „сè или ништо“ не секогаш е најдоброто решение.
Од една страна, отворената комуникација ја гради довербата помеѓу двајца луѓе. Доколку го споделите вашето минато, стравовите и надежите, партнерот добива подобра претстава за тоа кој сте и што ве мотивира. Ваквата искреност често води до поголема блискост, чувство на сигурност и заемно прифаќање, што е темел за долготрајна и стабилна врска.
Сепак, не секој дел од вашето минато мора да стане јавна информација. Некои лични детали можеби не се релевантни за тековната врска или, пак, нивното откривање може да предизвика непотребна вознемиреност. Ако постои информација која не влијае директно на вашите заеднички планови, односи или иднина, некогаш е во ред да остане приватна. Важно е, меѓутоа, да направите разлика меѓу „задржување на приватност“ од „криење вистина“.
Токму затоа, најдобро е да се пронајде рамнотежа помеѓу искреноста и здравите лични граници. Ако сметате дека некоја информација е клучна за да не дојде до недоразбирање подоцна, веројатно подобро е да ја споделите. Но, ако се работи за нешто што нема влијание врз врската и е лично ваше, природно е да сакате да го задржите за себе.
Клучот лежи во взаемната доверба и почит кон потребите на другиот. Научете да ги препознавате и цените сопствените граници и границите на партнерот. Само така ќе создадете простор каде што сè што споделувате е доброволно, автентично и води кон поголема блискост и размена на искрена љубов.