Живееме во свет што ја слави продуктивноста.
Photo by Lisa from Pexels
Кога ќе кажеш „денес не направив ништо“, тоа звучи како признание, а не како избор. Одморот станува привилегија, па дури и нешто што треба да се заслужи. Но дали навистина знаеме што значи да се одмориме – не само физички, туку целосно?
Одмор не е само лежење
Многумина мислат дека одмор е момент кога не работиш. Но вистината е посложена – можеш да лежиш, а умот и понатаму да врие од мисли. Можеш да бидеш на одмор, а внатрешно да броиш обврски. Вистинскиот одмор не е отсуство на активност, туку присуство на мир. Тој доаѓа кога сме свесни дека не мораме ништо – дури ни да бидеме совршено смирени.
Постојат различни видови замор
Заморот не е секогаш телесен. Понекогаш си исцрпен/а од зборување, од постојано давање, од задржување емоции, од справување со луѓе што не те разбираат. Потребата за одмор не е слабост, туку сигнал од душата: „Сакам простор.“ И тој простор ретко се наоѓа меѓу брзите задачи и вклучените нотификации.
Одмор како присутност, не како бегство
Вистинскиот одмор нè враќа кон себе. Тој не мора да биде патување или викенд во природа. Може да биде чаша чај што ја пиеш полека. Дишење без обврска. Одење без дестинација. Одмор е кога си тука – не со план, туку со прифаќање. Кога не се обидуваш да бидеш подобар/а, туку си доволен/на токму таков/а каков/а си.
Одмор без вина
Можеби најтешкото е да се одмориш без вина. Без тој глас што ти шепоти дека губиш време. Но токму во тие „ништо-неправења“ се случуваат најдлабоките пресврти. Телото почнува да слуша, срцето се смирува, умот попушта. И само тогаш – кога одморот е искрен – почнуваме повторно да чувствуваме што навистина ни треба.
Одморот не е пауза од животот. Тој треба да е дел од животот.
Можеби е време не само да одиме побавно, туку да престанеме да трчаме од себе. Таму каде што престанува обврската – започнува вистинската нега.
