Македонската православна црква го прославува 28 август како спомен на смртта на Богородица на ден кога таа се вознесла на небото и го „предала својот дух во рацете на Спасителот“.
Успение на Пресвета Богородица спаѓа во редот на Богородични празници на кој му претходат двонеделни пости.
Преданието вели дека Мајката Божја живеела 60 години и дека била сведок на многу славни настани во врска со ширењето на верата во Исус Христос.
Пресвета Богородица во многу семејства во Србија се слави како семејна слава, а често и е црквена, или слава на цело село.
Затоа сите обичаи во врска со празниците посветени на Мајката Божја се засноваат на почитување на нејзиниот култ, во кој се вклопени верувања и ритуали од народната религија.
Според верувањата, во период помеѓу две Богородици, важно е да ги направите обредите со кои се искажува благодарност на Богородица, заштитници на жена, за раѓање деца, а потоа за родност и плодност на земјата и добитокот.
За пазниците на Голема и Мала Богородица обичај е, посебно жените, да почитуваат голем број забрани, кои се однесуваат на вршење работи во куќата и околу неа. Значи, на верниците им се препорачува да не извршуваат домашни работи, а ова посебно важи за жените. За празникот Успение на Пресвета Богородица, исто така, не е добро да се работи со раце, или да се започнува нова работа.
Прославувањето на Голема Богородица кај нас ја следеле игранчки на кои луѓето во празнично расположение се собирале поради запознавање и дружење. На игранките момци и девојки се запознавале, играле оро, а тука најчесто и свадби се договарале.
Пресвета Богородица, според верувањата, е заштитничка на болните, па за Голема Богородица многу болни се воденби на извори со лековита вода да се измијат.
Во минатото се одржувани бдеења во храмовите, или над изворите со вода и тогаш се изговарани молитви за оздравување од коскоболие и очни болести.
