Не постои погрешно време, само погрешна личност!

„Пронаоѓањето љубов е многу поврзано со времето. Психологијата вели дека е невозможно да ја пронајдете вистинската личност, но во погрешно време.“

Иако ова понекогаш е горчлива пилула за проголтување, реалноста покажува дека ако личноста е вистинска за нас, тогаш не постои нешто такво како погрешно време.

Не е дека времето  е погрешно, туку таа вистинска личност секогаш е надвор од дофат. Во нашите обиди да бидеме луѓе, понекогаш не можеме да го прифатиме фактот дека само затоа што сакаме некого не значи и дека треба да бидеме со нив.

Нашето его, кое иако е добро за одредени делови од нашите карактери, најчесто го замутува срцето и тие ни велат да се држиме за некој иако треба да ги пуштиме и не лаже дека можеби проблемот е во времето.

Но, не е.

Се работи за личноста, бидејќи вистината е дека ако кој било до нас ја запознае вистинската личност, не постои нешто на овој свет коешто може да направи времето да е погрешно.

Многу е тешко кога делови од мозокот се вклучуваат кога желбата е присутна и тие се истите кои се активираат кога сме заљубени, па затоа понекогаш е тешко да се раздели што е само посакување, а што е желба.

Постојат причини, дури и ако е тешко да се најдат и уште потешко да се прифатат, зошто одредени врски не функционираат. Кога сме млади не учат дека љубовта победува се и дека ако има љубов ништо друго не е важно – сепак тие бајки не го издржуваат тестот на времето. Љубовта е многу важна, но важни се и емоционалната достапност и сличностите во животниот стил помеѓу двајца луѓе.

Кога запознаваме кого и велиме дека времето е таман, тоа нема врска со тоа кој ден или месец е, туку има врска со емоционалната состојба на личноста. Треба да бидеме подготвени и отворени за љубов и да сакаме на истиот начин.

Ако е вистинската личност би направиле се за да биде и вистинското време.

Затоа што понекогаш едноставно не знаеме дали некоја личност е вистинска за нас кога ќе ја сретнеме и кога ќе ни го фатат срцето, сите тие причини кои ги сме ги измислиле за тоа зошто не можеме да бидеме со некој, одеднаш нема да бидат важни.

Кога ќе запознаеме некого, без оглед на тоа дали се „вистинските“ или не, ние поинаку ќе гледаме на животот и можеби нема целосно да си го имаме средено животот, но ќе знаеме дека тие проблеми не вредат толку за да изгубиме некој кој ни е драг.

Кога личноста не е вистинска, лесно е да се прават изговори за времето, затоа што тоа му дозволува на нашето его да му биде полесно, затоа што на крајот без оглед на лагите кои си ги кажуваме сами на себе или колку и да работиме на тоа, не можеме да го претвориме погрешниот човек во вистински, дури и да дадеме милион шанси.

Сепак, иронија е дека вистинакта личност секогаш ќе биде правила за нас во кој и да било момент. Без оглед на нашата животна ситуација или околностите, ние секогаш ги држиме во рака, картите со кои ќе играме и ние самите си ја создаваме судбината со изборите кои ги правиме.

Можеме да избереме да си кажуваме себеси дека времето е погрешно, но дека личноста била вистинска, или можеме едноставно да веруваме дека се што навистина било пишано за нас, нема да не напушти и дека љубовта која е токму за нас, секогаш ќе пристигне точно на време.