Ме прашуваат зошто молчам...

Често ме прашуваат: „Зошто толку молчиш?“

Најчесто не давам целосен одговор, но ова се вистинските причини за моето молчење:

Одбивам да озборувам, а имам чувство дека разговорите на луѓето постојано се вртат околу тоа.

Тишината е прекрасна.

Многу ми се досадни површните и досадните разговори.

Не сакам да зборувам само за да се пополни тишината.

Дури и кога молчам чувствувам дека поотворена и попријателски настроена од повеќето луѓе. Не им придавам важност на општествените пречки.

Повеќе сум преокупирана со својот внатрешен свет отколку со надворешниот свет.

„Оној кој не ја разбира твојата тишина, најверојатно нема да ги разбере ни твоите зборови.“

Кои се вашите причини?